Lymfedrainage en opgelopen benen

Dit paard werd door de veearts doorverwezen. Het paard had een achterbeen vol met wondjes en stond sinds enkele weken op boxrust en in het verband. De opgelopen achterbenen wilden maar niet dunner worden en de wondjes bleken niet te helen. Ondanks de vochtafdrijvende pillen van de veearts, waren de benen na verloop van tijd nog even dik.

Vooral het linker achterbeen was behoorlijk gezwollen. Tijdens de start van de behandeling mocht het paard nog alleen dagelijks enkele malen uit de box om aan de hand te stappen. De eerste behandeling was voor dit timide dier even wennen. Wil je een drainage ondergaan, dan heb je moed nodig: moed om jezelf open te stellen en om los te laten. Na enkele dagen was er een duidelijk effect zichtbaar. Het been toont na de behandelingen slanker.

Voor de behandeling

Na een kleine week  is het maximum aan oedeemvermindering bereikt: in totaal 1cm winst. De wondjes op de kogel zijn helende.

Na de behandeling

Biochemie van het opgelopen been
In het kort komt het erop neer, dat de hersenstam de schade registreert die is ontstaan door de wondjes, zichtbaar of onzichtbaar voor het oog. De hersenstam waarschuwt de hypothalamus, die een lijntje heeft met de hypofyse en de bijnieren: de HPA-as. De HPA-as brengt een aantal reacties op gang. Het stofje NFk-beta komt vrij, dat ontstekingen veroorzaakt. Die ontstekingen zijn nodig om de schade op te ruimen, dus om de wond te helen. Tegelijkertijd komt er veel hyaluronzuur vrij om vocht aan te trekken dat  eiwitten van kapotte cellen meeneemt en bouwstoffen aanvoert. Dat vocht zie je terug in de opgezwollen benen.

Als alle ontstekingen hun werk hebben gedaan en de schade is hersteld, registreert de hersenstam ook deze situatie en zet via de HPA-as de bijnieren aan tot het maken van cortisol, de lichaamseigen ontstekingsremmer bij uitstek. Er wordt  IFk-beta gemaakt om NFk-beta te remmen en de ontstekingen te stoppen: het lichaam komt tot rust.

Vocht afdrijven of lymfedrainage?
Vochtafdrijvende medicijnen werken water het lichaam uit, zonder de eiwitten van de beschadigde cellen mee te nemen. Het is dan ook niet vreemd dat de zwelling blijft bestaan. Immers, die eiwitten blijven zitten waar ze zitten en zijn nog steeds aan het ontsteken en vocht aan het aantrekken. Ik vraag me hardop af of je op deze manier misschien zelfs het lichaam overbelast, want je houdt de HPA-as aan de gang. Alle betrokken organen werken op volle toeren en wat doet dat met ze? Uitputting ligt op de loer.

Lymfedrainage werkt op het parasympathische deel van het zenuwstelsel. Het is dat deel dat rust in het lichaam brengt en dus de HPA-as de gelegenheid geeft de reacties te stoppen. Het lichaam kan zijn eigen genezing volbrengen. De eiwitten die vrijkomen uit de beschadigde cellen, moeten worden afgevoerd samen met het extra vocht dat is aangetrokken. Heeft het paard weinig beweging, dan stagneert de lymfe. Omdat je door te draineren het vocht inclusief de afvaleiwitten uit het aangedane gebied haalt, werkt een drainage wel.

Weetje
Hyaluronzuur heeft nog een heel handige functie, namelijk het wegwerken van melkzuur. Melkzuur komt onder andere vrij bij verwonding. De ingeschakelde HPA-as werkt op verbranding van glucose en om daar snel aan te komen, breekt het lichaam de eigen eiwitten af en zet die om in glucose voor verbranding. Het melkzuur dat daarbij ontstaat, verzuurt het lichaam. Met hyaluronzuur is de cirkel weer rond.

Het mechanisme van de zuurstofarme verbranding van glucose treedt in werking tijdens alle stresserende situaties. Oneigenlijke voeding lokt het uit, zoals granen en suiker, intensieve beweging of als je het paard overvraagt in zijn kunnen. Het lichaam maakt geen onderscheid tussen de levensbedreigende leeuw en de spanning van een leven als gedomesticeerd dier.